نَمیدَن برای ستایش پرودرگار

یک مسجد قشنگ است

که از مناره هایش

بانگ اذان بلند است

پیش از طلوع خورشید 

وقتی سپیده سر زد 

وقتی پرنده‌ی شب 

از بام خانه پر زد 

بر خواستم من از خواب 

رفتم وضو گرفتم 

دست دعا گشودم 

یاری از او گرفتم 

از پشت بام مسجد 

آمد ندای توحید 

بار دگر به دلها 

نور نشاط بخشید 

من جانماز خود را 

آهسته باز کردم 

آنگاه با خدایم 

راز و نیاز کردم 

با نام خدا، می گیرم وضو/ نیت می کنم، از برای او

دست و پاهایم، صورت و مویم/می کنم تمیز، پیش از وضویم

گردی صورت، الان می شویم/بالا به پایین، از زیر مویم

اکنون کار ما، شستن دستهاست/اول، کدام دست؟ اول، دست راست

از روی آرنج، تا سر انگشت/می شویم با آب، یک مشت و دو مشت

مثل دست راست، دست چپم را/بالا به پایین، می شویم حالا

می کشم یک بار، مسح سرم را/بر جلوی سر، دست ترم را

بعد از مسح سر، مسح هر دو پاست/اما به ترتیب، اول، پای راست

جای مسح پا، انگشت تا مچ است/پایین تا بالا، می کشم با دست

وقت مسح پاست، می کشم حالا/روی پای راست، دست راستم را

اکنون می کشم، دست چپم را/روی پای چپ، پایین به بالا

آماده هستم، برای نماز/با یاد خدا، می کنم آغاز

صبح است ،صبح است                  الله اکبر

برخیز از جا                                  یک بار دیگر

پیش از تو برخواست                     از خواب بلبل

بیدار گشته                                هم غنچه هم گل

با جیک جیکش                           گنجشک زیبا

پیش از تو گفته                           شکر خدارا

شب را سپیده                            بر خاک افکند

وقت نماز است                           برخیز فرزند

(مصطفی رحماندوست )